Wat heb je nodig voor een innerlijk kompas? Zij: intuïtie, gevoeligheid. Hij: nieuwsgierigheid. Andere hij: Mijn kompas is al jaren stuk, dus ik weet het niet hoor. Nog een hij/zij: Er zijn normen en waarden, we kunnen niet zonder, dus ja wie zei dat, was het Jezus?, wat u niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet.
– En ik, ik heb nog niets gezegd. Volgens mij is een kompas bedoeld om richting aan je leven te geven, maar probleem is: het ding wijst het noorden (of zuiden) aan en wijst dus niet letterlijk de richting die je moet gaan aan. Het gaat erom dat je je oriënteert. Maar hee, dan kan ik dus nog steeds alle kanten op. Ik zeg: hallo lieve mensen, jullie zijn mijn kompas. Ik heb er even over nagedacht en ik vind kiezen tussen links en rechts een heus dilemma. Wanneer ga je goed? Even lastig vind ik de keuze tussen een vlucht naar voren (wat elke stap voorwaarts toch ergens is) en een stap terug (wat vaak ook niet lekker voelt). Blijft voor mij over dat ik stilsta, om me heen kijk en er is geen kompas te bekennen, behalve jullie dan. Jullie wijze woorden wijzen naar het noorden.