Emoji

Moet je vooral luisteren naar je gevoel? Of kun je beter je verstand gebruiken? Is het beste argument ‘het voelde gewoon niet goed meer’ en daarom.., of ‘ik kan maar beter mijn verstand gebruiken’ en dus..?


Een lastig dilemma als je werk niet meer zo volmaakt leuk is dan het eerder toch was, of bijvoorbeeld als je relatie onder druk staat, of als je moet zien om te gaan met onverwerkbaar verlies. Laat je je dan vooral leiden door je gevoel of door je verstand? Wat is wanneer het meest ‘gezond’? Natuurlijk, het gaat om een balans tussen deze twee, maar hoe vind of houd je die dan?


Volgens wetenschappers leven we in een emocultuur, gefixeerd als we zijn op emoties. Psychologie is populairder dan ooit en via de emoticons (sinds de jaren 90) voegen we aan bijna ieder appje een gevoelsuiting toe: blij, verdrietig, boos, verbaasd, twijfelend, sarcastisch, geschokt, beledigd, verward, onzeker. Toch moet je je soms afvragen hoe eerlijk dit allemaal is, of hoe betrouwbaar.


Worden we er menselijker van? Wie zijn eigen emoties vooropstelt kan ook ónmenselijker worden, namelijk: egoïstisch, narcistisch en manipulatief. Emoties kunnen gespeeld zijn en misschien zijn ze louter chemisch van aard, gewoon actieve stofjes in je hersenen. Voeg er nog wat historie bij, dat we onze ‘emo-cratie’ geërfd hebben van de Romantiek in de 18e en 19e eeuw (alle tijd daarvoor lieten mensen zich leiden door de Rede), en je denkt: hm, voelt niet goed dit stukje.