Kiezen voor focus

Heb je even tijd? ’t Is belangrijk dit. Ik weet tijd is kostbaar, tijd is alles. Heb je geen tijd, dan houdt het hier op. Of wacht, nog heel even, ik draai er niet om heen: volgens mij kun jij wel wat extra tijd gebruiken, een beetje meer tijd voor de dingen, een beetje meer kalmte, niet alleen maar onrust, jagen en vliegen.

Maar meer tijd en meer rust in je leven, hoe pak je dat aan? Het geheim is je kunt je tijd vermenigvuldigen door het te delen. In plaats van overal en nergens je tijd in te investeren kun je kiezen voor focus. En let op, veel van wat je aandacht op dat moment niet verdient valt af, en voilà: je houdt tijd over! Dat gaat niet vanzelf, maar trouw blijven aan een doel levert veel rust op. Je laat je niet meer leiden door de flow van de dag of de angst iets te missen, maar je maakt je keuzes. En jawel, je bent zomaar een leerling van de oude Prediker. Hij schrijft: ‘Er is voor alles een bepaalde tijd.’

Kiezen voor focus, door ontmoeting en gesprek bijvoorbeeld. Het is delen en vermenigvuldigen van tijd, er komen soms zomaar levensvragen aan de orde en je investeert in elkaar. Daar word je nou rustig van. Al het andere kan gerust even wachten!

Kompas

Wat heb je nodig voor een innerlijk kompas? Zij: intuïtie, gevoeligheid. Hij: nieuwsgierigheid. Andere hij: Mijn kompas is al jaren stuk, dus ik weet het niet hoor. Nog een hij/zij: Er zijn normen en waarden, we kunnen niet zonder, dus ja wie zei dat, was het Jezus?, wat u niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet.

– En ik, ik heb nog niets gezegd. Volgens mij is een kompas bedoeld om richting aan je leven te geven, maar probleem is: het ding wijst het noorden (of zuiden) aan en wijst dus niet letterlijk de richting die je moet gaan aan. Het gaat erom dat je je oriënteert. Maar hee, dan kan ik dus nog steeds alle kanten op. Ik zeg: hallo lieve mensen, jullie zijn mijn kompas. Ik heb er even over nagedacht en ik vind kiezen tussen links en rechts een heus dilemma. Wanneer ga je goed? Even lastig vind ik de keuze tussen een vlucht naar voren (wat elke stap voorwaarts toch ergens is) en een stap terug (wat vaak ook niet lekker voelt). Blijft voor mij over dat ik stilsta, om me heen kijk en er is geen kompas te bekennen, behalve jullie dan. Jullie wijze woorden wijzen naar het noorden.

De mens is zichzelf tot raadsel

Weten wat je wilt. Tja, probeer daar maar eens achter te komen. Jij bent jij en ik ben ik en hij is hij en zij is zij, en jij bent morgen niet precies dezelfde, en ik ook niet, en hij of zij of wie waar ook ter wereld, ook niet. Je bent bijvoorbeeld dertiger en je weet wat je wilt, denk je. Maar je ontmoet iemand op je werk met verhalen over een nieuw huis in een te gekke wijk, en je denkt: dat wil ik ook. Je wordt gebeld door een vriend die nu eindelijk zijn vakantiedagen opmaakt en hee die geen zin had in reizen en dus lekker thuis bleef en genieten dat het is! En je denkt: dat wil ik ook. (Waar kan het ooit beter zijn dan gewoon bij je eigen knusse zelf met alle spullen om je heen die je toch niet zomaar verzameld hebt.)

Ieder mens is zichzelf tot raadsel – zou zo’n prachtige onelinerige dichtregel kunnen zijn van een bekende Nederlandse dichter, geciteerd op een Rotterdamse vuilniswagen. Zó herkenbaar. Om te weten wat je wilt moet je jezelf een beetje kennen, moet je ook enigszins kunnen overzien wat je mogelijkheden zijn én zul je eerlijk moeten toegeven dat alle beslissingen die je neemt nooit helemaal weloverwogen rationeel zijn. Emoties spelen ook een rol. Vaak een grote rol. Je hoeft geen psycholoog te zijn om te begrijpen dat ieder mens op eigen manier, rationeel en irrationeel, in staat is ‘goede’ keuzes te maken. Dus als je (nog) niet precies weet wat je wilt, let niet teveel op anderen. Zij weten het vaak ook niet.

En jij, jij weet heus wel wat je wilt. Denk ik zo. Misschien voor één dag. Maar dan toch.